توالت ها آرامگاه ذهن و جسم هستند، اما نشستن بر روی توالت فرنگی و گریه کردن و فکر کردن اصلا قابل مقایسه با توالت ایرانی نیست. شما هر چقدر بیشتر ناراحتی کنید از آن طرف زانودرد بیشتری هم می گیرید. برای درک این موضوع فقط کافی است پوزیشن را در نظر بگیرید!چندتا موقعیت در فیلم های خارجی هست که هیچ وقت ما ایرانی ها نمی توانیم آنها را بازسازی یا کپی کنیم. مثلا چی؟ طرف با زنش یا مخاطب خاصش دعوا می کند (حالا کاری نداریم در صحنه قبل در چه موقعیتی بوده اند و این مطلب به این مسائل نمی پردازد!) دختر یا فرد مورد نظر با هق هق فراوان و گفتن فحش های خطادار قصد رفتن می کند ولی از شدت ناراحتی می رود داخل دستشویی تا ناراحتی کند! مرد هم پشت در دستشویی در حال گریه به غلط کردن افتاده و التماس می کند تا طرف بیرون بیاید.

حالا فرض کنید در ایران چنین موردی پیش بیاید:

اولا، خیلی از توالت ها دل باز نیستند و محدود به همان چارچوب هستند و چون فرد مورد نظر با شتاب وارد آن می شود، سریعا با دیوار روبرو برخورد کرده و موجب خنده و شادیِ «مردِ» پشت در، می شود!

دوما، با اینکه می دانیم توالت ها آرامگاه ذهن و جسم هستند، اما نشستن بر روی توالت فرنگی و گریه کردن و فکر کردن اصلا قابل مقایسه با توالت ایرانی نیست. شما هر چقدر بیشتر ناراحتی کنید از آن طرف زانودرد بیشتری هم می گیرید. برای درک این موضوع فقط کافی است پوزیشن را در نظر بگیرید!

سوما، در توالت های ایرانی هیچ چیز قابل آرامشی برای دیدن وجود ندارد. فکر نمی کنم دیدن آفتابه و شلنگ کف زمین برای کسی باعث آرامش شود، مگر اینکه وضع طرف خیلی خراب تر از این حرف ها باشد.

در آخر باید گفت در ایران تا به حال دیده نشده مردی پشت در توالت گریه کند. در چنین صحنه ای معمولا یا در را شکسته و برای دلجویی به داخل توالت می رود، یا می گوید به درک یا اینکه اصلا خانم داخل توالت نرفته بله همانجا شوهرش را شسته و گذاشته کنار که اصلش هم همین است!

0